ลักษณะของตัวอักษรจีน
ลักษณะและประเภทของตัวอักษร
โลกมีภาษาหลายพันภาษา แต่ตัวอักษรมีเพียงหลายร้อยตัวอักษรจีนหมายถึงภาษาที่แตกต่างกันสามารถใช้ตัวอักษรชนิดเดียวเช่นกรณีภาษาอินโดนีเซียกับภาษาอังกฤษมันเป็นภาษาสองชนิดที่มีการแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงแต่ใช้ตัวอักษรอย่างเดียวกันหมดคือตัวพยัญชนะลาติน 26 ตัว บันทึกภาษา ตัวอักษรของโลกสามารถแยกประเภทดังต่อไปนี้
1. อาศัยรูปลักษณ์ของตัวอักษรแสดงออกถึง การออกเสียง หรือสื่อความหมาย สามารถแยกแยะตัวอักษรของโลกเป็นตัวอักษรที่แสดงออกถึงการออกเสียงกับแสดงออกถึงการสื่อความหมาย
2. ตัวอักษรแสดงออกถึงการออกเสียง ได้แก่ ตัวอักษรภาษาอังกฤษและตัวอักษรภาษาอินโดนีเซียซึ่งล้วนแต่ใช้ตัวพยัญชนะลาตินที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น ตัวพยัญชนะลาตินแต่ละตัวออกเสียงของมันเองแบบคงที่ เมื่อเอามาผสมกันตามกฎเกณฑ์ที่กำหนดไว้เป็นการเฉพาะเจาะจงก็สามารถกลายเป็นคำศัพท์วลีที่หลากหลายโดยออกเสียงตามตัวพยัญชนะแต่ไม่แน่ว่าความหมายของมันจะเป็นอย่างไร การใช้ตัวพยัญชนะเหมือนกันแม้ตัวสะกดเหมือนกันแต่การอ่านออกเสียงจะแตกต่างกันเช่น “air”ในภาษาอังกฤษหมายถึง “อากาศ” ส่วนภาษาอินโดนีเซียหมายถึง “น้ำ” การใช้ตัวพยัญชนะแสดงออกถึงการออกเสียงเราเรียกว่าเป็นตัวอักษรที่แสดงออกถึงการออกเสียง ซึ่งในโลกนี้มีตัวอักษรเป็นจำนวนมากที่แสดงออกถึงการออกเสียง ตัวอักษรภาษาไทยก็จัดอยู่ในประเภทนี้
ตัวอักษรที่แสดงออกถึงการสื่อความหมาย คือตัวอักษรที่มองตามรูปลักษณ์แล้วสามารถสื่อความหมายได้เราเรียกตัวอักษรประเภทนี้เป็นตัวอักษรสื่อความหมาย ปัจจุบันตัวอักษรที่หลงเหลืออยู่ที่มีลักษณะเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดคือตัวอักษรภาษาจีน เช่น 
ประกอบ ด้วย 
(พระอาทิตย์) และ (พระจันทร์) เมื่อเราทราบความหมายและในตัวอักษรภาษาจีนแล้วย่อมสามารถเข้าใจถึงความหมายของตัวอักษรภาษาจีนแต่การออกเสียงจะไม่สามารถ แสดงออกตามรูปลักษณ์ได้ เช่น
หมายถึงฝุ่นละอองตัวอักษรภาษาจีนประกอบด้วยตัว 
(เล็ก) และ
( ดิน)ซึ่งสามารถสื่อความหมายได้เป็นอย่างดี
